Ο κεντρικός ήρωας, Υάκινθος Πορδαφήκας, πλησιάζοντας τα πενήντα, έχει ήδη ξεκαθαρίσει πως το παρελθόν δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα επίπλαστο παρόν. Χωρίς οικογένεια, χωρίς φίλους, χωρίς σύντροφο, δέχεται με στωικότητα το ευεπίφορο της ύπαρξης. Η απουσία του πατέρα ρίχνει βαριά τη σκιά της, και η μονοτονία είναι σφιχτά δεμένη στο άρμα της καθημερινότητάς του, με τις μέρες να γλιστράνε μέσα από τα χέρια του, καθώς περιδιαβαίνει τους δρόμους της πόλης. (…)
Ιστορικά πρόσωπα, μοιραίες συναντήσεις και ένας παράξενος θάνατος δίνουν το γενικό πρόσταγμα της αναζήτησης στιγμών, εποχών και σχέσεων. Νικητές και ηττημένοι στέκονται στην ίδια αρένα ζητώντας μια ιδιότυπη εξιλέωση.